تاثیر داروی فلووکسامین بر میزان هورمون های تستوسترون، fsh، lh و تغییرات بافت بیضه در موش صحرایی

سابقه و هدف: داروی فلووکسامین یک مهارکننده اختصاصی بازجذب سروتونین است. با توجه به اهمیت این دارو در درمان بیمار ی های عصبی مثل اختلالات وسواس ناخواسته، پراشتهایی عصبی و افسردگی، اثرات جانبی آن بر محورهای آندوکرینی بدن بسیار مهم است. در این تحقیق اثر داروی فلووکسامین بر محور هیپوفیز ـ گناد و روند اسپرماتوژنز مورد بررسی قرار گرفته است. مواد و روش ها: این تحقیق به صورت تجربی بر روی 50 سر موش صحرایی نر بالغ از نژاد ویستار انجام شد. گروه کنترل هیچ تیمار دارویی بر روی آنها صورت نگرفت. گروه شاهد روزانه 05/0 میلی لیتر اتانول حل شده در 15/0 میلی لیتر آب مقطر به عنوان حلال دارو دریافت کرد. گروه های تجربی ( mg/kg ) 60 و 30 و 15 داروی فلووکسامین به مدت 14 روز به صورت درون صفاقی دریافت کردند. از تمام گروه ها در پایان روز چهاردهم خون گیری به عمل آمد و از نمونه های خونی جمع آوری شده برای اندازه گیری غلظت سرمی هورمون lh ، fsh و تستوسترون به روش رادیوایمونواسی استفاده شد. همچنین تغییرات بافتی بیضه بین گروه های تجربی و کنترل نیز بررسی شد. نتایج با استفاده از آزمون anova و دانکن مورد مقایسه قرار گرفت. نتایج: مصرف دارو با مقدار mg/kg 60 در پایان روز چهاردهم باعث کاهش غلظت سرمی تستوسترون از 12 به 14 رسیده که در سطح 05/0 ≥ p نسبت به گروه کنترل می شود. اختلاف معنی دار در غلظت سرمی هورمون lh ، fsh درگروه های تجربی نسبت به گروه کنترل مشاهده نشد. در زنجیره اسپرماتوژنز نیز اختلاف معنی داری بین گروه های تجربی و کنترل مشاهده نشد. نتیجه گیری: احتمالا فلووکسامین در طی دوره 14 روزه از طریق کاهش گیرنده های lh در سلول های لایدیگ منجر به کاهش فعالیت بیضه برای ترشح تستوسترون می گردد. نتایج حاصل از مطالعات بافتی نشان داد فلووکسامین در طول 14 روز تاثیری بر تعداد سلول های سرتولی و لیدیگ و تراکم اسپرم در لوله های منی ساز ندارد.